درک ظرافت‌های زبان انگلیسی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، به‌ویژه زمانی که صحبت از کلماتی می‌شود که به نظر مشابه می‌رسند اما کاربردها و معانی متفاوتی دارند. دو کلمه از این دسته “get” و “be” هستند. در حالی که هر دو فعل‌های کمکی هستند که در زمینه‌های مختلف استفاده می‌شوند، نقش‌ها و معانی گرامری آن‌ها تفاوت‌های زیادی دارد. این مقاله به بررسی این تفاوت‌ها می‌پردازد تا به زبان‌آموزان کمک کند از آن‌ها به درستی استفاده کنند.

فعل Get

“Get” یک فعل چندکاره با معانی و کاربردهای متعدد در انگلیسی است. این فعل می‌تواند به عنوان فعل اصلی یا فعل کمکی عمل کند و اغلب در عبارات اصطلاحی استفاده می‌شود. در اینجا به برخی از کاربردهای اصلی آن اشاره می‌شود:

1. به‌دست آوردن یا دریافت کردن:
   • مثال: “I got a new book for my birthday.”
   • در این زمینه، “get” به معنای به‌دست آوردن چیزی است.
2. شدن:
   • مثال: “It’s getting dark outside.”
   • در اینجا، “get” بیانگر تغییر حالت یا وضعیت است و معادل “become” می‌باشد.
3. فهمیدن:
   • مثال: “I didn’t get the joke.”
   • “Get” می‌تواند به معنای درک کردن یا فهمیدن چیزی باشد.
4. رسیدن:
   • مثال: “What time did you get here?”
   • در این مورد، “get” به معنای رسیدن به مقصد است.
5. شکل سببی:
   • مثال: “I need to get my car fixed.”
   • برای نشان دادن سبب‌سازی یا ترتیب دادن برای انجام کاری استفاده می‌شود.
6. ساختار مجهول:
   • مثال: “He got fired from his job.”
   • “Get” می‌تواند به جای “be” برای ساختن جمله‌های مجهول استفاده شود، که اغلب حاکی از یک رویداد ناگهانی یا غیرمنتظره است.

فعل Be

“Be” یکی از اساسی‌ترین فعل‌های زبان انگلیسی است که به عنوان فعل اصلی و فعل کمکی عمل می‌کند. کاربردهای آن شامل موارد زیر است:

1. وجود یا حالت بودن:
   • مثال: “She is a teacher.”
   • “Be” حالت یا وضعیت را توصیف می‌کند.
2. هویت یا کیفیت:
   • مثال: “The sky is blue.”
   • برای توصیف ویژگی‌ها یا خصوصیات استفاده می‌شود.
3. مکان:
   • مثال: “The keys are on the table.”
   • مکان چیزی را نشان می‌دهد.
4. صدای مجهول:
   • مثال: “The cake was eaten by the children.”
   • “Be” فعل اصلی برای ساختن جملات مجهول است.
5. زمان‌های استمراری:
   • مثال: “She is running.”
   • با شکل حال استمراری ترکیب شده و نشان‌دهنده انجام یک عمل پیوسته است.

بیشتر یاد بگیرید: نحوه بیان سن در زبان انگلیسی

مقایسه Get و Be

در حالی که هر دو فعل “get” و “be” می‌توانند صدای مجهول را بسازند، معنای ضمنی آن‌ها متفاوت است:

• “Be” در صدای مجهول: خنثی یا رسمی، متمرکز بر خود عمل.
  • مثال: “The window was broken.”
• “Get” در صدای مجهول: غیررسمی، اغلب نشان‌دهنده یک عمل غیرمنتظره یا برنامه‌ریزی نشده.
  • مثال: “The window got broken.”

در زمان‌های استمراری، همیشه از “be” استفاده می‌شود:

• صحیح: “She is singing.”
• غلط: “She gets singing.”

عبارات اصطلاحی

هر دو فعل در عبارات اصطلاحی زیادی ظاهر می‌شوند:

• Get: “Get up,” “get along,” “get away with.”
• Be: “Be about to,” “be up to,” “be out of.”

نتیجه‌گیری

درک تفاوت بین “get” و “be” برای تسلط بر زبان انگلیسی بسیار مهم است. “Get” پویا است و اغلب نشان‌دهنده تغییر یا سبب‌سازی است، در حالی که “be” ثابت است و حالات یا وضعیت‌ها را نشان می‌دهد. هر دو فعل اساسی هستند و هر یک نقش‌های منحصربه‌فردی در ساخت جملات معنادار و گرامری صحیح ایفا می‌کنند. با شناخت عملکردهای متمایز آن‌ها، زبان‌آموزان می‌توانند روانی و دقت خود را در زبان انگلیسی افزایش دهند.

ویدیوی تفاوت get با be